zondag 30 augustus 2015

Dierenkaarten van den delhaize

Er is natuurlijk meer dan fietsen alleen. Voor dochterlief zijn we bezig haar dierenkaartenboek van Delhaize aan het vervolledige, een Huzarenstukje dat we dankzij kennissen en andere onbekenden tot stand aan het brengen zijn.


Smurf

Mwoehaha,... dat zei ik daarnet  op het forum, toen iemand zei dat de smurfen ook blauw waren,

Tijd om een tipje van de sluier te lichten. Als alles goed zit, rij ik zaterdag 12sept naar Dronten om de restanten van Q555 af te leveren bij Velomobiel.nl. Ze beloofden me er nog een redelijke prijs voor te geven. De bedoeling is dat ze mijn 'bijna nieuwe' velomobiel tegen die tijd naar mijn wensen hebben bewerkt (de nodige wijzigingen of bestickering) aangebracht.

Het is ook een blauwe, Bij EMvelomobiel.be heb ik mijn witte tourkap alsnog besteld, zo zal mijn smurfmobiel alsnog tot stand komen (bedankt Marksje voor de inspiratie)

behalve de witte kap en de blauwe kleur is er eigenlijk geen enkel verband met de kleine wezentjes hoor. maar het is het gedacht dat telt he.

Ik wil bij deze ook www.fietser.be danken voor de moeite die ze doen om me te helpen

Hopelijk staat er dus binnenkort weer een complete VM ipv tweederde in mijn garage staat.
Ik heb echt de smaak te pakken, sinds de crash heb ik niet meer geligfietst, terwijl ik drie open fietsen heb. Het zegt me even niets. Eén van de drie staat ook al een tijdje te koop natuurlijk.

Het is eigenlijk ook wel een beetje omdat ik eerst een dikke tien kilogram moet afvallen vooraleer ik weer onder de max toegelaten belasting van mijn open liggers zit, dat ik even niet 'open' fiets.

Maar goed, tot dusver de update, Wie weet binnenkort weer een update.

vrijdag 21 augustus 2015

afwachten

Hij is gereserveerd, de vervanger voor Q555. Het is vooral afwachten naar een geschikt moment voor af te halen... een camionet te huren.

Maar het is ook nog een beetje afwachten hoe mijn lichaam zich manifesteerd na mijn ongeval, de knie of eigenlijk eerder net onder de knie laat van zich voelen bij trappenlopen, bij ladderen en het in en uit de auto stappen. De elleboog is enkel pijnlijk bij toevallige aanraking, Gisteren leek het nog dat er iets in mijn rus niet pluis was, maar vandaag heb ik er dan weer geen last van. Misschien begin volgende week toch eens een foto laten nemen.


woensdag 19 augustus 2015

Ik kan nog fietsen!!!

Het voelt toch wel fijn aan dat ik na een ongeval als afgelopen zaterdag nog instaat ben om te fietsen, zonder echter klachten dan nog wel. Toegegeven: ik heb gezondigd door met een bukker te fietsen. Gister boodschappen met de mountenbike, vandaag naar de dokter per elektro-bakfiets. Wie weet morgen een klein ritje met de highracer...

Intussen toch maar eens gekeken naar de spaarboek. Er staat voldoende op al ga ik mijn centen aan twee kanten moeten gebruiken aangezien het budget ergens anders voor diende. Maar goed, dit wetende ben ik op zoek gegaan en waarschijnlijk gevonden... Gelukkig leest niemand deze blog en hoef ik het dus ook aan niemand te vertellen wat het wordt, ook niet aan mijn blog.

De dag van mijn verlijden was er wel een fietstocht langs de schelde, De deelnemers hadden het duidelijk wel naar hun zin want ze arriveerden ruim voor het geplande tijdstip. een foto met een leuke bezienswaardigheid. Jammer dat ik er niet bij mocht zijn. Ik vraag me eigenlijk in stilte af of ze geen rechtopstaande auto's hebben gezien. Is er iemand die dit leest? :-)

Wordt vervolgd...


De dag dat ik stierf veranderde mijn leven

In april 2015 ging ik na jaren twijfel toch maar eens de knoop doorhakken en maakte in een afspraak in Dronten om Velomobielen te testen.

Wat bleek... Zowel Strada als Quest bleken te passen. En geluk bij ongeluk.. Ymte van intercitybike.nl  had zijn oude quest555 nog staan onder een spreekwoordelijk laagje stof.
Ik heb em gelijk gekocht en de daarop volgende weken goed ingereden.

Tijdens juni-juli moest ik een pauze inlassen wegens twee polsoperaties (CTS) om er in augustus weer te kunnen invliegen.

15 augustus 2015 is de dag dat ik stierf... dat ik het leven aan me voorbij zag gaan....

Ik vertrek smorgen om half acht richting Hamme om de bbq-tocht te rijden die ik naar Jaarlijkse gewoonte help uitstippelen. ter hoogte van Hamma-Zogge besluit ik van een grote autoweg af te wijken om een oude spoorwegbedding te volgen die me verkeersluwer lijkt te zijn. Ter hoogte van een van de Oversteekplaatsen staan er haaietanden en bijhorend bordje, ik zie ze en vertraag maar duidelijk te weinig, Op de oversteekplaats zie ik dat daar op het zelfde ogenblik een auto kruist.

Het is gedaan... Dacht ik even. Een grote knal en ogenblik later kom ik tot stilstand en ... mijn hoofd is nog aan het tollen, Ik zie in de verte een zwarte auto stoppen en een schim stapt uit. Wat is er gebeurt. In mijn onmiddelijke buurt is een loper gestopt en vraagt of alles ok is. Alles lijkt ok. Ik stap op de normale manieruit mijn velomobiel waarvan ik merk dat de stabiliteit weg is. Een dikke boebel op mijn elleboog en mijn benen vol schrammen. IK LEEF!! Ik had gelukt, kroop door het oog van de naald. Mijn Quest is er erger aan toe, de neus is weg, de wielkasten gescheurd, de stuurbrug zit los. Kortom Q555 redde mij het leven maar schoot er zelf het leven bij in. Ik begin als een gek te bellen, Mijn schat en toeverlaat dat ik een ongeval heb maar ongedeerd ben, De buren om me te komen ophalen, Mijn medeliggers dat ik er niet bij zal zijn, Wost van 2wielen.be dat hij me niet moet verwachten....

Ik hou het daarbij, Terwijl de autobestuurder en ik het aanrijdingsformulier invullen - aan de auto is ook schade, gescheurde voorbumper, deuk in flank lakschade over gans linkerkant - komt mijn buurman aan met mijn aanhangwagen om mijn velomowrak op te halen en me te naar huis te brengen. Onderweg naar huis stuur ik enkele foto's naar velomobiel.nl die mijn vermoeden van Pertotal bevestigd. Later die dag een dokter opgezocht en die zijn vaststellingen waren niet mals:

- carbonschrammen op mijn benen
- gekneusde elleboog
- gekneusde knie
- dikke gedeukte trots
- en een gat in mijn spaarboek.

Ik heb een goeie engelbewaarder die me een dure les gaf waar ik goeikoop van af kwam.

En toch veranderde het mijn leven. Ik dank mijn leven aan een velomobiel, mijn overtuiging is nog sterker, Ik gedraag me anders tijdens autorijden. Ik voel me nog nauwer verbonden met mijn nabestaanden. en hopelijk rij ik ook defensiever en meer voorbereid op de weg met de fiets.

én niet te vergeten... ik vond mijn blog terug en wilde toch even opfrissen.