Wat bleek... Zowel Strada als Quest bleken te passen. En geluk bij ongeluk.. Ymte van intercitybike.nl had zijn oude quest555 nog staan onder een spreekwoordelijk laagje stof.
Ik heb em gelijk gekocht en de daarop volgende weken goed ingereden.
Tijdens juni-juli moest ik een pauze inlassen wegens twee polsoperaties (CTS) om er in augustus weer te kunnen invliegen.
15 augustus 2015 is de dag dat ik stierf... dat ik het leven aan me voorbij zag gaan....
Ik vertrek smorgen om half acht richting Hamme om de bbq-tocht te rijden die ik naar Jaarlijkse gewoonte help uitstippelen. ter hoogte van Hamma-Zogge besluit ik van een grote autoweg af te wijken om een oude spoorwegbedding te volgen die me verkeersluwer lijkt te zijn. Ter hoogte van een van de Oversteekplaatsen staan er haaietanden en bijhorend bordje, ik zie ze en vertraag maar duidelijk te weinig, Op de oversteekplaats zie ik dat daar op het zelfde ogenblik een auto kruist.
Het is gedaan... Dacht ik even. Een grote knal en ogenblik later kom ik tot stilstand en ... mijn hoofd is nog aan het tollen, Ik zie in de verte een zwarte auto stoppen en een schim stapt uit. Wat is er gebeurt. In mijn onmiddelijke buurt is een loper gestopt en vraagt of alles ok is. Alles lijkt ok. Ik stap op de normale manieruit mijn velomobiel waarvan ik merk dat de stabiliteit weg is. Een dikke boebel op mijn elleboog en mijn benen vol schrammen. IK LEEF!! Ik had gelukt, kroop door het oog van de naald. Mijn Quest is er erger aan toe, de neus is weg, de wielkasten gescheurd, de stuurbrug zit los. Kortom Q555 redde mij het leven maar schoot er zelf het leven bij in. Ik begin als een gek te bellen, Mijn schat en toeverlaat dat ik een ongeval heb maar ongedeerd ben, De buren om me te komen ophalen, Mijn medeliggers dat ik er niet bij zal zijn, Wost van 2wielen.be dat hij me niet moet verwachten....Ik hou het daarbij, Terwijl de autobestuurder en ik het aanrijdingsformulier invullen - aan de auto is ook schade, gescheurde voorbumper, deuk in flank lakschade over gans linkerkant - komt mijn buurman aan met mijn aanhangwagen om mijn velomowrak op te halen en me te naar huis te brengen. Onderweg naar huis stuur ik enkele foto's naar velomobiel.nl die mijn vermoeden van Pertotal bevestigd. Later die dag een dokter opgezocht en die zijn vaststellingen waren niet mals:
- carbonschrammen op mijn benen
- gekneusde elleboog
- gekneusde knie
- dikke gedeukte trots
- en een gat in mijn spaarboek.
Ik heb een goeie engelbewaarder die me een dure les gaf waar ik goeikoop van af kwam.
En toch veranderde het mijn leven. Ik dank mijn leven aan een velomobiel, mijn overtuiging is nog sterker, Ik gedraag me anders tijdens autorijden. Ik voel me nog nauwer verbonden met mijn nabestaanden. en hopelijk rij ik ook defensiever en meer voorbereid op de weg met de fiets.
én niet te vergeten... ik vond mijn blog terug en wilde toch even opfrissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten